Bez zbędnego rozpisywania się:

• te same częstę błędy co wcześniej — niedziałające programy, liczenie rzeczy zupełnie zbędnych i nie mających żadnego zastosowania do treści pracy,

• dlaczego ,,na sztywno’’ wpisujecie wymiary macierzy np. ones(678,1), skąd czytelnik tego kodu ma wiedzieć co to jest 678 (czy to jakaś stała fizyczna? magiczna liczba?)?

• dlaczego ręcznie określacie stopień wielomianu, jak np. poniżej,

A1=wartoscix.^4
A2=wartoscix.^3
A3=wartoscix.^2
A4=wartoscix.^1
A5=wartoscix.^0

zamiast wykorzystać wczytaną zmienną. Wynik co prawda bywa i dobry, ale takie podejście jest mało ogólne i w przypadku jakichkolwiek zmian w założeniach, powoduje konieczność całkowitego przepisania kodu na nowo; ponadto tworzycie wiele lini kodu zamiast to zautomatyzować,

• zastanawiająca jest konstrukcja

A = linspace(1,1,stopien).x,

która tutaj rzeczywiście robi to co należy, a potem odpowiednie kolumny są w pętli podnoszone do odpowiednich potęg. Jest to całkowicie nieczytelne, ponieważ linspace służy do ułożenia równych odstępów na zadanym przedziale, a tu jest sztucznie użyta do innego celu. Ta linia jest w ogóle niepotrzebna, a dodawanie kolejnych kolumn mogłoby się odbywać od razu w pętli. Co ciekwasze, ta konstrukcja powtarza się wielokrotnie w tej samej formie, a egzotyczność tego rozwiązania, wskazuje na bezkrytyczne powielanie jednego rozwiązania.